خانه ام ابری است ... یکسره روی زمین ابری است با آن ... از فراز گردنه خرد و خراب و مست ... باد می پیچد ... یکسره دنیا خراب از اوست ... و حواس من ! ... آی نی زن که ترا اوای نی برده ست دور از ره کجایی ؟ ... خانه ام ابری است اما ... ابر بارانش گرفته است ... در خیال روز های روشنم کز دست رفتندم ... من به روی آفتابم ... می برم در ساحت دریا نظاره ... و همه دنیا خراب و خرد از باد است ... و به ره ، نی زن که دایم می نوازد نی ... در این دنیای ابر اندود ... راه خود را دارد اندر پیش ... « نیما یوشیج »
salaaam
merci az lotfet
kheili mamnoonam
eradat mandiiim
ME
خواهش می کنم ...