« روی ماه خدا را ببوس»

۱. « اما فقط پذیرش او کافی نیست . در چنین مواقعی شما باید به چنین بی نهایتی و چنین توانایی ایمان داشته باشید . منظودم اینه که خداوند برای هر کس همون قدر وجودداره که او به خداوند ایمان داره . این یک رابطه ی دو طرفه است . خداوند بعضی ها نمی تونه حتی یه شغل ساده برای مومنش دست و پا کنه یا زکام ساده ای رو بهبود بده چون مومن به چنین خداوندی توقعش از خداوندش از این مقداز بیشتر نیست . خداوند آن شبانی که با موسی مجادله می کرد البته با خداوند موسی و ابراهیم همسنگ نیست و خداوند ابراهیمی که از شدت ایمان در آتش میره یا تیغ بر گلوی فرزندش می کشه البته که از خداوند آن شبان بزرگ تر و قوی تر ه اما حتی چنین خداوندی هم در برابر خداوند علی به طرز غریبی کوچیکه . اگه ابراهیم برای تکمیل ایمانش محتاج معجزه ی بازسازی قیامت بر روی زمین بود یا موسی محتاج تجلی خداوند بر طوره ، علی لحظه ای بر توانایی و اقتدار خداوندش تردید نکرد و همواره می گفت که اگر پرده ها بر چیده شود ذره ای بر ایمان او افزوده نخواهد شد . خداوند علی بی شک بزرگ ترین خداوندی است که می تونه وجود داشته باشه »....... ۲. سلام ... این متنی که نوشتم قطعه یی از کتاب « روی ماه خداوند را ببوس » بود ... نوشته ی آقای « مصطفی مستور » ... برگزیده ی جشنواره ی قلم زرین سال ۱۳۸۱ .... از انتشارات مرکز ...کل کتاب ۱۱۲ صفحه است که ۲ ساعت وقت برای خوندنش کافیه ... وقتی خوندید یا کاملا به وجود خدا ایمان میارید یا کلا لزومی برای وجودش نمی بینید ... برای بحث به این سنگینی زبان ساده ای رو انتخاب کرده که کتاب رو دلچسب تر می کنه .... من خوندنش رو پیشنهاد می کنم ..... ۳. از فردا ( شنبه ) ... یکی از بهترین و نازنین ترین دوستام میاد کمکم اینجا .... بدتر از من عاشق شاملو ... وقتی بیاد برامون کلی شعر می نویسه ... هممون کلی لذت می بریم .... من از الان بهش خوشامد می گم .... ۴. من از تظاهر به مظاهر غربی متنفرم .... یک نمونش همین « ولنتاین » .... وقتی هر روز میشه دوست داشت ... وقتی هر روز میشه بیشتر از دیروز عاشقش بود چه نیازی به این کاراست ؟ نمی دونم .... ولی امیدوارم بدونید اون کسی رو که دوست دارید برای چی دوست دارید ؟ ۵. « این همه پیچ ... این همه گذر ... این همه چراغ ... این همه علامت ! ... و همچنان استوار در وفادار ماندن ... به راهم ... خودم ... هدفم ... و به تو ... وفایی که مرا و تو را به سوی هدف راه می نماید ...» از مارگوت بیکل