سلام… جشنواره ی فیلم فجر هم شروع شد … اگر اهل سینما رفتن هستید امسال فیلم های زیادی برای دیدن هست … گاوخونی .. سرباز های جمعه ی کیمیایی ‚ فیلمی که تیتراژش رو کیارستمی ساخته ‚ مهمانی مامان مهر جویی … و از این قبیل … فقط باید زودتر عجله کنید چون کسی منتظر شما نمی مونه … جشنواره ی موسیقی و تاتر هم شروع شده … که من از موسیقی زیاد خبر ندارم … ولی برای اولین بار ( از وقتی که من می دونم ) تمام بلیط های چند تا از تاتر ها پیش فروش شده … که این خودش خیلی امیدوار کننده است … این مدت بحث انتخابات و رد صلاحیت ها زیاده … من فقط یه سوال دارم .. مگه این مردم صغیرند که اونا براشون تعیین می کنند کی صلاحیت داره کی نداره … اینا احساس می کنند که این ملت یه گله گوسفند و اونا چوپونشون هستند … باید ثابت کنیم که گوسفند نیستیم که چوپون بخوایم …همین ….ولی چون اونا از یه گوسفند هم کمتر می فهمند ‚فهموندنه این موضوع خیلی سخته …….
بگذریم ..کتابی که امروز می خوام معرفی کنم اسمش “ منِ او” است … کتاب از یک نویسنده ی جوان به نام “عباس امیر خانی ” ( شاید اسمش رو اشتباه گفته باشم )است … نویسنده نه چندان معروف اما از نظر من موفق … کتاب این قدر کشش داره که من یه روزه 300 صفحه کتاب رو تموم کردم …اکثر کتاب یادآوری ِ خاطرات گذشته است … در تهران قدیم … که با توجه به سن کمه نویسنده بسیار خوب بازمویسی شده … از نظر من حتما بخونید …….
و اما شعر امروز …“ برنج و عشق”… “گل های زرد… گل های سرخ … گل های نارنجی .. بر گستره ی سبز شالیزار در اهتزازند … و شکوفه های سفید خنده شان در فضا می شکفد *** زرد ‚ سرخ‚ نارنجی … بر گستره ی مسین شالیزار در اهتزازند … و خوشه های رسیده شالی زیر دندان های خرمن کوب نرم می شوند *** زرد‚ سرخ‚ نارنجی …در گستره ی میدانچه ی ده
در اهتزازند … دستی خشن ‚ دستی لطیف را می فشارد … و زندگی دوباره ای آغاز می شود ”
از : سعید …………………………...............................................…………................................………….امروز داشتم پرتقال می خوردم … پرتقال بم …و فکر کردم باغبانش الان کجاست … چه حس چندشناک بدی …..
بابا نامرد! رضا امیرخانی! اون را که دیگه همه میشناسن