«زمستان» ... سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت .. سر ها در گریبان است... کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را ... نگه جز پیش پا را دید نتواند ... که ره تاریک و لغزان است وگر دست محبت سوی کس یازی به اکراه آورد دست از بغل بیرون ... که سرما سخت سوزان است ... نفس کز گروگاه سینه می آید برون ابری شود تاریک ... چو دیوار ایستد در پیش چشمانت ... نفس کاینست پس دگر چه داری چشم ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟ ... مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین ...! ... هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ... دمت گرم و سرت خوش باد ... سلامم را تو پاسخ گوی ... در بگشای ... ! ... منم من .. میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم ...منم من سنگ تیپا خورده ی رنجور ... منم دشنام پست آفرینش ، نغمه ی ناجور ...نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بی رنگ بی رنگم ... بیا بگشای در بگشای دلتنگم ... حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد ... تگرگی نیست ، مرگی نیست ... صدایی گر شنیدی صحبت سرما و دندان است ... من امشب آمدستم وام بگذارم ... حسابت را کنار جام بگذارم ... چه می گویی که بی گه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟ فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی بعد از سحر گه نیست ... حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است ... و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده ، به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است ... حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است ... ..
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ... هوا دلگیر ، در ها بسته ، سرها در گریبان ، دست ها پنهان ، نفس ها ابر ، دلها خسته و غمگین ، درختان اسکلت های بلور آجین ، زمین دل مرده ، سقف آسمان کوتاه ... غبار آل.ده مهر و ماه ، زمستان است .................. « مهدی اخوان ثالث / تهران / دیماه ۱۳۳۴ »
ممنون بارن عزیز ...فوق العاده بود...راستی یه شعره قشنگ از (مارگوت بیکل) تقدیم به تو....
به تو نگاه می کنم و میدانم نیازمد یک نگاهی تا به تو دل دهد ...آسوده خاطرت کند ، بگشایدت تا به در آیی...من پا پس می کشم و در نیم گشوده به روی تو بسته می شود...
مرسی ... هر چند من ...
این شد یه شعره خوب ....
مرسی